پردازنده‌های سری Alder Lake به جای استفاده از هسته‌های یکپارچه، از معماری ترکیبی بهره خواهند برد که هسته‌های پرقدرت با مصرف انرژی بالا را در کنار هسته‌های کم مصرف و بهینه برای امور معمولی قرار می‌دهد. محصولات این سری براساس استاندارد اینتل 7 توسعه خواهند یافت که معماری ساخت 10 نانومتری را ارائه می‌دهد. همچنین انتظار می‌رود پردازنده‌های 7 نانومتری سری Meteor Lake اینتل از سال 2023 در دسترس خریداران قرار گیرد.

هسته‌های Golden Cove جایگزین هسته‌های Willow Cove خواهند شد که در نسل یازدهم پردازنده‌های اینتل مورد استفاده قرار گرفته بودند. اینتل ادعا دارد هسته‌های Gracemont نیز بهینه‌ترین محصولات مبتنی بر استاندارد x86 هستند که هنگام انجام عملکردهای تک رشته‌ای می‌توانند 40 درصد بازده بیشتر با مصرف انرژی ثابت را نسبت به سری Skylake از خود ارائه دهند.

هسته‌های قدرتمند مورد بحث در گذشته بیشتر برای سری پردازنده‌های بالارده Core بکار می‌رفتند درحالی که هسته‌های کم مصرف و بهینه به سری‌های ارزان مانند Atom تعلق داشتند. اینتل از سال گذشته همزمان با معرفی سری Lakefield رویکرد جدیدی جهت استفاده ترکیبی از هسته‌ها را در پیش گرفت اما این پردازنده‌ها در محصولات ضعیف و معدودی مانند تینکپد X1 فولد ظاهر شدند. البته مایکروسافت در نظر داشت چنین پردازنده‌ای را در سرفیس نئو بکار بگیرد اما در نهایت کنار گذاشته شدن ویندوز 10X موجب فراموشی این تصمیم شد.

اینتل از فناوری زمان‌بندی جدید خود با نام Thread Director نیز رونمایی کرده است که می‌تواند اولویت‌بندی پردازش‌ها را برای هسته‌های مختلف با بهره‌وری بیشتری مشخص کند. برای مثال محاسبات ضروری به هسته‌های قدرتمند تعلق خواهند گرفت درحالی که پردازش‌های پس‌زمینه به هسته‌های کم مصرف اختصاص داده می‌شوند. همچنین اینتل در حال همکاری با مایکروسافت است تا مطمئن شود فناوری گفته شده به بهترین شکل در ویندوز 11 مورد استفاده قرار می‌گیرد.

البته اینتل اولین شرکتی نیست که از معماری ترکیبی هسته‌ها در محصولات خود استفاده می‌کند و چنین مفهومی برای اولین‌بار به عنوان big.LITTLE از سوی ARM معرفی شد و یکی از دلایل سلطه تراشه‌های اسنپدراگون در دستگاه‌های مبتنی بر سیستم‌‌عامل اندروید محسوب می‌شود. اپل هم در محصولات سفارشی خود از جمله تراشه آیفون و پردازنده M1 مک از چنین ترکیبی بهره گرفته است.

منبع: دیجیاتو